Ένας άντρας, ο Δημήτρης Γανώτας, έκανε την επανάστασή του, εγκαταλείποντας μία ανθηρή καριέρα στον κλάδο των χρηματοοικονομικών. Και τώρα, ενώ βρίσκεται σε διακοπές με τη σύζυγο και τα παιδιά του σε πολυτελές resort, κάνει τον απολογισμό της ζωής του.
Μα μεταξύ παρόντος και παρελθόντος, ο συγγραφέας Νίκος Βιτωλιώτης στο νοσταλγικό (γι’ αυτά που είχαμε και χάσαμε) μυθιστόρημά του, προσπαθεί να αναδείξει τις αλλαγές στη ζωή και τις μεταπτώσεις των ανθρώπων, τη σύγκρουση ονείρου και πραγματικότητας, επιθυμίας και ρεαλισμού, εσωτερικής και εξωγενούς ανάγκης.
Το ανέμελο παιδί τω ’70s, ο ανασφαλής έφηβος των ’80s, το ανερχόμενο αλαζονικό στέλεχος των ’90s και ο οικογενειάρχης των ’00s προσπαθεί να καταλάβει αν η ζωή που έζησε και που ακόμα ζει είναι αυτή που εκείνος επέλεξε ή αν χάθηκε κάπου στην πορεία. Κοντά του, η σύζυγός του Μυρσίνη Καρέλλα (που παλεύει με τα δικά της τέρατα) και τα δυο τους παιδιά που ζουν μια ζωή πολύ διαφορετική από αυτήν που έζησαν οι γονείς τους.
Το κορίτσι από το Καζακστάν, η Πριγκίπισσα των Τατάρων, όπως την αποκαλεί ο Δημήτρης Γανώτας κι όπως τη φαντάστηκε στο όνειρό του (ή μήπως ξυπνητός;) είναι απλώς μια από τις αφορμές που ψάχνει. Η ύπαρξή της, με το νεανικό αλλά και εξωτικό, σχεδόν παραμυθένιο στη φαντασία του πλαίσιο που την περιβάλλει, λειτουργεί σαν καταλύτης και του θυμίζει τη χαμένη νεότητα και τα μακρινά ταξίδια που ονειρεύτηκε κάποτε και συνεχίζει να ονειρεύεται, είναι η σπίθα που θα πυροδοτήσει το -εδώ και χρόνια- καταπιεσμένο του εγώ, πάλαι ποτέ ισχυρότατο και ακόμη ανήσυχο.
