Η Μαρία Σταυροπούλου είναι ένας άνθρωπος που τελικά δεν ήρθε τυχαία σε τούτον τον κόσμο. Κάνει φασαρία από τη στιγμή που βγήκε από την ασφαλή μήτρα της μάνας της και θεωρεί ότι μία ημέρα ο κόσμος θα αλλάξει. Έχει πίστη στον Άνθρωπο και στη δύναμη που κρύβει μέσα του. Πιστεύει ότι η ζωή είναι μία παράσταση και εμείς οφείλουμε να ανταπεξέλθουμε επάξια στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Από πολύ μικρή παρατηρούσε και αφουγκραζόταν τους ανθρώπους. Αγαπούσε το σκοτάδι της ψυχής τους και προσπαθούσε να τους βγάλει στο φως. Αυτή η προσπάθεια έγινε επάγγελμα (κοινωνική λειτουργός). Πιστοί σύντροφοι της ζωής της ήταν πάντα ένα χαρτί και ένα στυλό. Της αρέσει να μένει μόνη, να διαβάζει και να σκέφτεται. Θεωρεί ότι η σκέψη δεν είναι τεμπελιά. Αγαπά τη ζωή, τη φύση, τα ζώα, τις τέχνες, τα ταξίδια, την ηρεμία και την αταξία και έχει υποσχεθεί στον εαυτό της να μείνει για πάντα παιδί. Δεν ανήκει και δεν χωρά πουθενά.